Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Her denizin kenarı (sonu) vardır. Her günün gecesi vardır. Peşinden gece gelmiyecek gün, kıyâmet günüdür. Nihâyeti olmayan deniz, Allahü teâlânın rahmet deryâsıdır.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“İlim, çok tekrar ve fazla müzâkere ile ele geçer. Ayrıca bunun için az uyumalı ve Allahü teâlânın yardımını talep etmelidir. ”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Âhırette her incinin bir sedefi vardır. Herşeyin kendi hâline göre bir şerefi, değeri vardır. İnsanoğlu da kendisinde ilim bulunan bir sedeftir. Onun şerefi de ilim iledir. İlmi olmayan kimse, cahillik içinde kalır, muhabbet kadehini içemez, vilâyet libâsını giyemez. Allahü teâlâ câhili kendine dost edinmez.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlâ, âriflerin gönüllerine ikramlarını yağmur gibi yağdırıyor. Arzu ettiklerini, en kısa yoldan arzularına kavuşturuyor.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Sana iyilik eden kimsenin esîri olursun. Ona karşı boynun bükük olur. Kendisine iyilik ettiğin kimseye karşı ise, tam tersi olur. Onun için, dâima herkese iyilik etmeli; fâideli olmaya çalışmalıdır. Nitekim bir hadîs-i şerîfte “Veren el, alan elden üstündür” buyurulmuştur.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Ârif; kalbini Allahü teâlâyı düşünmek, unutmamak için, vücûdunu da, insanların rahmeti ilâhiyyeye kavuşmaları için seferber eden kimsedir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Ümitsizlik, küfür içinde bir kapıdır. Allahü teâlânın rahmetinden ümidini kesmek küfürdür.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlânın bir kulunu sevmediğinin alâmeti; o kulun, kendisine fâidesi olmayan boş şeylerle meşgûl olmasıdır.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Kişinin sözü amelinden çok olursa noksandır. Ameli sözünden fazla olursa kemâldir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Kendisinden başka ilâh olmayan Allahü teâlânın kıymetli bir kulu vefât edeceği zaman, Azrâil (aleyhisselâm) gelerek “Korkma! Erhamürrâhımîne gidiyorsun. Asıl vatanına kavuşuyorsun. Büyük bayrama vâsıl oluyorsun. Bu cihan bir konaktır. Bu konak mü’minin zindanıdır, ödünç olarak sana verilen bu varlık bir bahânedir. Bu sebepten, bu bahâne gider ve uzaklaşır. Hakîkat meydana çıkarak, kişi devamlı diri olan Allaha kavuşur” der. O kul için, dünyâda bundan daha tatlı, daha hoş ve daha rahat bir gün olmaz.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Tasavvuf ehli arasında “Benim elbisem, benim ayakkabım” demek edebe uygun değildir. Dostlar arasında, hiçbir şeyi mülkiyetle nisbet etmemek, onların âdâbındandır. Zarûret müstesna.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Birisi, rü’yâsında Peygamber efendimizi gördü. Evliyâdan bir grup ile bir yerde oturuyorlardı. Herkes, O’nu dinliyordu. Birden semânın kapıları açıldı. Elinde ibrik ve leğen ile bir melek geldi. Melek, ibrik ve leğen ile herkesin önüne geliyor, orada bulunanlar ellerini yıkıyordu. Rü’yâyı gören kimse en sonda bulunuyordu. Sıra ona gelince, “Leğeni kaldırın. O, bu taifeden değildir” dediler. Melek de leğeni alıp götürdü. O kimse, Peygamber efendimize dönerek: “Yâ Resûlallah! Ben bunlardan değilim ama, biliyorsunuz ki, sizi ve bunları çok seven birisiyim” dedi. Peygamber efendimiz, “Bunlara muhabbet eden bunlardandır” buyurdu. Bunun üzerine melek, leğen ile ibriği getirdi. O kimse de elini yıkadı. Peygamber efendimiz o kimseye dönüp tebessüm ettiler ve “Bize muhabbet ettikçe bizimlesin.” O kimse bu rü’yâdan sonra bu yolun büyüklerinden biri oldu.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Hak teâlâya yakın olmağı istememek ve düşünmemek cinâyettir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Nefsiniz sizi uygun olmayan şeylerle meşgûl etmeden evvel, siz nefsinizi hayırlı şeylerle meşgûl ediniz.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Sıdk ve muhabbetin alâmeti ahde vefadır.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Bu kısa ömrü, insanı Allahü teâlâdan uzaklaştıran şeylere yaklaşmakla geçiren, O’ndan başka şeylerle meşgûl olan kimse, âhıretini harâb etmiş olur. Bu ise, akıl sahiblerinin yapacağı şey değildir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Dünyâ ne demektir biliyor musunuz? Gönlüne gelen ve seni Allahü teâlâdan uzaklaştıran her şey dünyâ demektir. Seni O’ndan başka birşey ile meşgûl eden her şey de fitnedir. ”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“İnsana, âhırete giden yolda şu dört şey elbette lâzımdır! Birinci olarak, i’tikâd ve amel. Kendisine lâzım olan ilmi öğrenip tatbik etmek lâzımdır ki, bu ilim yolcuya yön verir, idâre eder. İkinci olarak, bir zikir lâzımdır ki, bu yolcuya tenhâda arkadaşlık etsin. Bu zikir yardımı ile yalnızlık çekmesin. Üçüncü olarak, bu yolcunun haram ve şüphelilerden sakınması ve dünyâya düşkün olmaması lâzımdır ki, uygun, olmayan düşünce ve başka şeyler kendisini meşgûl etmesin. Dördüncü olarak, bir yakîn lâzımdır ki, bu yolcuyu gideceği yere kadar götürsün. Ömründe bu dört şeyden ayrılmayan saadete kavuşur.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlânın azâbına müstehak olanlar, her an gaflette bulunanlardır. Bunlar, başlarına gelmesi muhtemel olan korkunç azâbdan gâfil oldukları için, kendilerini emniyette ve rahat hissederler. Her zaman uyanık olan kalbler ise, her an korku ve hüzün ile dolu olurlar. Devamlı âhıret için hazırlık yaparlar. Dolayısı ile bu kimseler cezaya müstehak değildir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Üç kısım ilim vardır ki, bunlar tövbe, tevekkül ve hakîkat ilimleridir. Tövbe ilmi ki, bu ilmi seçilmişler (büyük zâtlar) ve avam (diğer insanlar) kabûl ettiler. Tevekkül ilmi ki, bunu seçilmişler kabûl etti, ama avam kabûl etmedi. Hakîkat ilmi ki, insanların ilim, akıl ve anlayış seviyelerinin üstünde olduğu için, çok kimse onu anlıyamaz.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlâ, kendi rızâsını istiyenlerin yardımcısıdır.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Malı seviyorsan, yerine sarf et de sana sonsuz arkadaş olsun! Eğer sevmiyorsan, ye de yok olsun.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Tasavvuf ehli arasında, emr-i ma’rûfa ve nehy-i münkere nikâr denir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Bedbahtlığın, zarar ve ziyan içinde olmanın en açık alâmeti, Allah yolunda hergün ilerliyememektir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlâ, dünyâyı eliniz ile terketmeyi değil, kalbiniz ile terketmeyi ister ve beğenir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlânın dostları, dünyâya hiç kıymet vermezler, onun için gam yemezler.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Hak teâlânın sevdiklerinin yolunda olmak ile dünyaya kıymet vermek, dünyâya düşkün olmak, bir arada bulunmaz. Bu yolda bulunan bir kimsenin kalbinde, dünyânın zerre kadar kıymeti bulunursa, yağdan kıl çıkması gibi, kolayca bu yoldan çıkar. ”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Günâhları küçük görmekten daha zararlı birşey olmaz. Günâhların küçük olduğuna değil de, kimin koyduğu yasakları çiğnemekte olduğunu düşünüp, haya etmelidir.”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlâ, cesâret ve atılganlıkla günâh işleyip de “O bizi affeder” diyen kullarını sevmez. ”
Abdullah-i Ensârî (Rahmetullahi Aleyh)
“Öyle zaman olur ki, Allahü teâlâ bir kulunu ibâdetleri ile meşgûl eyler. O ibâdetler, o kulun azıtmasına sebeb olur. Ya’nî kibir ve ucba kapılmasına yol açar. ”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Zühd; dünyâyı küçük görüp, onun sevgisini kalbden silmektir.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“İhlâs; ameline bakmamak, ya’nî hiçbir zaman amelini beğenmemektir.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Sabır; şikâyeti terk etmek, belâlara zevk alarak rızâ göstermektir.”
Tahâvî (Rahmetullahi Aleyh)
“Kaza ve kader bilgisi, Allahü teâlânın kullarından sakladığı sırlardan birisidir. Allahü teâlâ bu bilgiyi, en yakın meleklerine ve şeriat sahibi Peygamberlerine (aleyhimüsselâm) bile açmadı. Bu bilgi, büyük bir deryadır. Kimsenin bu denize dalması, kaderden konuşması caiz değildir. Kaza ve kaderden konuşmaktan ve bu husûsta düşünmekten çok sakınınız. Allahü teâlâ, ondan konuşmayı yasakladı. Kur’ân-ı kerîmde meâlen: “Allah, yaptığından sorumlu olmaz; kullar ise sorumlu olurlar” (Enbiyâ-23) buyuruldu.
Tahâvî (Rahmetullahi Aleyh)
"Îmân konuları, Allahü teâlâya, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, âhıret gününe îmân etmek, öldükten sonra dirilmeye, kader ya’nî hayır ve şer, acı ve tatlı herşeyin Allahtan geldiğine inanmaktan ibârettir."
Tahâvî (Rahmetullahi Aleyh)
Îmân; dil ile ikrâr, kalb ile tasdîkten ibârettir. Îmân tektir, îmân sahipleri eşittirler. Gerçekte mü’minlerin arasındaki üstünlük ise; takvâ, Allahü teâlâya karşı gelmekten korkmak, nefsânî arzulara uymamak ve daha lâyık olana sımsıkı bağlanmak sûretiyle elde edilir. Mü’minlerin hepsi, Allahü teâlânın dostudur. Allah katında en değerlileri ise; daha itaatkâr olanları ve Kur’ân-ı kerîme en çok uyanlarıdır.
Tahâvî (Rahmetullahi Aleyh)
Muhammed aleyhisselâm, Allahü teâlânın seçkin kulu, üstün nebîsi ve kendisinin râzı olduğu resûlüdür. Hazreti Muhammed ( aleyhisselâm ), Peygamberlerin sonuncusu, müttekîlerin imâmı, peygamberlerin önderi ve âlemlerin Rabbi olan Allah’ın sevgilisidir. O’nun Peygamberliğinden sonra ortaya atılacak olan her çeşit peygamberlik da’vâsı, sapıklık ve nefsin arzusuna uymaktan ibârettir.
Tahâvî (Rahmetullahi Aleyh)
Kur’ân-ı kerîm hakkında ise: Kur’ân-ı kerîm Allahü teâlânın kelâmıdır. Allahü teâlâ, onu vahiy sûretiyle Peygamberimize ( aleyhisselâm ) inzal etti (indirdi). Kur’ân-ı kerîm mahlûk değildir. Allah kelâmıdır. Kim Kur’ân-ı kerîmi dinler ve dinlediği Kur’ânın insan sözü olduğunu iddia ederse, küfre girmiş olur.
Tahâvî (Rahmetullahi Aleyh)
Allahü teâlânın birliğine kısaca şöyle inanırız: Allahü teâlâ birdir. O’nun ortağı ve benzeri yoktur. O, her şeye kâdirdir. O’ndan başka hiçbir ilâh yoktur. Başlangıcı ve nihâyeti (sonu) yoktur. Sâdece O’nun dilediği olur. Yarattığı şeylere ihtiyâç duymadan yaratan ve yarattıklarının rızkını güçlüğe düşmeden verendir. Allahü teâlânın, yaratıcı ve terbiye edici sıfatı vardır. O, mahlûkâtı ilm-i ezelîsine muvaffik olarak yaratmıştır. Mahlûkâtın kaderini ta’yin etmiş, onlar için belli ölçüler koymuştur ve ecellerini de ta’yin etmiştir. Her şey O’nun kudreti ve dilemesi ile meydana gelir. Olup bitenler hakkında, ancak Allahü teâlânın dilemesi geçerlidir. O’nun dilediğinden başka, kulların hiçbir irâdesi yoktur. Allahü teâlânın, insanlar için dilediği olur, dilemediği ise olmaz.
Sehl Bin Muhammed (Es-Su’lûkî)(Rahmetullahi Aleyh)
“Sıkıntılı zamanda, insan, dostlarına muhtaçtır.”
Sehl Bin Muhammed (Es-Su’lûkî)(Rahmetullahi Aleyh)
“Bir işin tamamı yapılamazsa, hepsinden vazgeçmemelidir. Resûlullah efendimiz ( aleyhisselâm ), “Size emrettiklerimi gücünüz yettiği kadar yapınız” buyuruyor.”
Sehl Bin Muhammed (Es-Su’lûkî)(Rahmetullahi Aleyh)
“Zamansız işe başlıyan kendini sıkıntıya sokar.”
Sa’îd Bin Osman (İbn-İ Seken)(Rahmetullahi Aleyh)
“Zünnûn-ı Mısrî’nin şöyle dediğini işittim: Bütün evliyânın sözleri şu dört cümle etrâfında dönüp durmuştur.
1. Allahü teâlâyı çok sevmelidir.
2. Dünyalıkların, ya’nî haramların ve mekrûhların azından bile nefret etmelidir.
3. Allahü teâlânın kelâmı olan Kur’ân-ı kerîme tam uymalıdır.
4. Gelecek olan her günün, daha kötüye gideceğinden endişelenmelidir.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Üns; Allahü teâlâdan başka her şeyden uzaklaşıp, Allahü teâlâ ile olmaktır.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Sırrını muhafaza etmek, nefsini korumak ve farzları eda etmek, Allaha yakın olanların vasıflarındandır.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Bir kimse âlimler ile oturup, onların bildiği bir şeye muhalefet etse, Allahü teâlâ o kimsenin kalbinden îmân nûrunu alır.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Fütüvvet; din kardeşlerinden gördüğün eziyetlere sabır etmen ve onları affetmendir.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Muhabbet; sorulduğunda bütün hâllerde Allahü teâlâya uymaktır”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Amelde ihlâs, iki cihanda Allahü teâlâdan karşılık beklememektir.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlâ, söz ve amel kuvvetini verdikten sonra, senden konuşma kuvvetini alsa, ameli bıraksa hiç üzülme! Çünkü, bu senin için bir ni’mettir. Zîrâ konuşmada âfet ve ziyan çok olur. Maksat, Allahü teâlânın istediği iş ve ibâdetleri yapmaktır. Eğer ameli alıp, sende konuşmayı bırakırsa, bağırarak ağla ki, senin için büyük bir musîbettir. Eğer ikisini birden alırsa; senin için derd, kötülük ve büyük bir yaradır.”
Rüveym Bin Ahmed (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlâdan râzı olmak demek, O’ndan gelen bütün belâ ve elemlerden zevk almaktır.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Hikmete âşinâ olan kişiden edeb öğrenmeyen bir kimseden, talebeleri edeb ve terbiye öğrenemez.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Ârif kimse; kalbi Allahü teâlâ ile, bedeni halk ile olandır.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Tasavvuf; râzı olunan ahlâktır.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Tevâzu; kimden olursa olsun, hakkı kabûl etmektir.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Kim Allahü teâlâya sıdk ile amel ederse, halkın yanında bulunmaktan sıkılır.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Oruç üç çeşittir, ilki rûhun orucudur ki, bu da ihtirâslı olmamaktır. İkincisi aklın orucudur ki, bu da nefse muhalefet etmek, hevâ ve hevesini terk etmektir. Sonuncusu nefsin orucudur ki, yemekten, içmekten ve haram olan şeylerden el çekmektir.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlâ kıyâmet günü mü’minleri fadl ve ihsânı ile, kâfirleri de huccet ve adâletle hesaba çekecektir.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Kula verilen en hayırlı şey, kendisine lüzumlu şeylerin yerleştirilmesi için mâlâya’nîden temizlenen kalbdir.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Kanâatle beraber açlık; tefekkürün tarlası, hikmetin menbaı, zekânın hayatı, kalbin lambasıdır.”
Muzaffer Kirmisinî (Rahmetullahi Aleyh)
“Senin ömrün, bir tek nefesten başka birşey değildir. Eğer bu nefesi kendi lehinde tüketmiyorsan, bari aleyhinde olacak şeyleri toplamak için tüketme”
Muhammed Bin Süleymân Es-Su’lûkî(Rahmetullahi Aleyh)
“Dünyânın hiçbir şeyini saklamadım. Ne kilidim ne de anahtarım oldu. Dünyânın altın ve gümüşüne ehemmiyet vermedim.”
Muhammed Bin Süleymân Es-Su’lûkî(Rahmetullahi Aleyh)
“İstiğfar, tövbe ve pişmanlık ile ana-baba hakkı ödenir. Fakat hoca hakkı hiçbir şeyle ödenmez.”
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Dünyalık toplayanın ise; mal, mülk ve para için yapmadığı taşkınlık ve azgınlık kalmaz. Gece-gündüz bu yolda yürür.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Din âlimi dâima Allahü teâlâya şükreder ve her zaman O’nu hatırlar. Allahtan başka kimseden korkmaz. O, Kur’ân-ı kerîm ve Sünnet-i seniyye ile âhlâklanmıştır. Dünyânın gösterişine, parasına, puluna itibar etmez.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Hakîki din âlimi, teşhisini iyi yapan ve ilâcını mikdârınca hastasına veren, onu sıhhatine kavuşturmaya çalışan tabib gibidir. O, Allahü teâlânın rızâsını ister. O’nun emrini yapar.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
İlim sahibi, Kur’ân-ı kerîmi çok okur. Farza, vacibe, helâle ve harama çok dikkat eder ki, yaptığı ibâdetleri ahırette boşa gitmesin ve dünyâda da insanlar kendisini örnek alıp, iyi insan olsunlar.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Daha sonra farz, vâcib, sünnet, müstehab, mübah, haram, mekrûh ve müfsidi öğrenir. Böylelikle günlük hayatında neleri yapıp nelerden kaçınacağını öğrenir.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Edebli haliyle huzûruna gelenleri terbiye eder, güzel ahlâkı anlatır. Önce kendisine, doğru îmân sahibi olmayı öğretir. Böylelikle huzûruna gelen ilim âşıkları, Allahü teâlânın râzı olduğu doğru imânı öğrenirler.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
İlim sahibi kişi sabırlıdır. Öğretirken anlaşılmayan yerleri, yumuşaklıkla tekrar eder, hiç kızmaz.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
İlim sahibi, ilmi ehline öğretir. Dünyânın aşağı şeylerini istemez. Paraya-pula tamah etmez. Yumuşaklıkla ilmini insanlara aktarır. Onların dünyâ ve âhıret se’âdetine kavuşmalarına çalışır.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
İlim sahibi, öğrendiği ilim sebebiyle tevâzu üzere olur. Zira bu haliyle herkesin sevgi ve muhabbetini kazanır. İlim sahibi şereflidir. İlmi ve edebi, kendisini şerefli yapmıştır.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
İlim sahibi edebli olur. Kendisini ilgilendirmeyen şeylerden konuşmaz.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Allahü teâlânın emir ve yasaklarına, Resûlünün sünnetine ve bu yolun âlimlerinin izinden ayrılmamak için sözlerine çok dikkat etmelidir. Zira emek boşa gider. Ömür, râzı olunmayan işlerle geçirilmişse yazık olur. Emîr ve yasaklar iyi gözetilmeli, ne buyuruldu ise ona uygun yapmalıdır.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Her zaman “Yâ Rabbî! Beni râzı olmadığın faydasız şeyleri öğrenmek ve yapmaktan koru, faydalı ilim nasîb et” diyerek, Allahü teâlâya yalvarmalıdır.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Allahü teâlânın râzı olmadığı şeylerle meşgûl olmaktan kaçınmalı ve çok korkmalıdır. Şeytan, kötü, çirkin ve beğenilmeyen şeyleri çok kerre süsler, göze güzel gösterir ve nefsi onunla meşgûl ettirir.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Konuşacak ve görüşecek arkadaşlarını iyi seçmeli, bunlar, kendisine zarar verecek, günaha sokacak kişiler olmamalıdır.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Her zaman, eli, ayağı, gözü, kulağı ve dili haramdan korumalı, şeytanın şerrinden Allahü teâlâya sığınmalıdır.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
İlim öğrenecek kişi; yumuşak huylu, ağır başlı ve edeb sahibi olmalıdır. Kur’ân-ı kerîmi okumalı, Allahü teâlâyı unutmamalıdır. Kendine, sık sık ni’metler içinde olduğunu hatırlatmalı, “Elhamdülillah” dedirtmelidir.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Allahü teâlâ, kullarından kendisine îmân etmelerini, sonra da ibâdet etmelerini istedi. İbâdet de ancak ilim ile, haramı ve helâli bilmekle olur. Bu sebeple, şüphesiz bilgi sahibi olmak farzdır. Mü’mine cahillik yakışmaz. İlim öğrenmekle cahillik gider. İnsan nefsinin istediği şekilde değil de, Allahü teâlânın emrettiği gibi ibâdet etmeli Farzı, vacibi ve sünneti öğrenmelidir. İlim öğrenirken, Allah için öğrenmelidir. İhlâs sahibi olmalıdır. İlim öğrenip bu ilimle amel edilirken, ibâdetler farza, vacibe, sünnete, helâla ve harama dikkat edilerek yapılırken, Allahü teâlânın kendisini, bu ni’metlerle muvaffak kıldığına şükür etmelidir.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
İslâm âlimleri ışıktır. İnsanlara yol gösterir, cihanı aydınlatırlar. Gökyüzünde yıldızların durumu nasılsa, yeryüzünde onlar da öyledir. Küfür ve şirk karanlıklarında yüzen insanlara, hidâyet rehberleridirler.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
Âlimler, güzel ahlâk sahibi, edeb sahibidirler. Onların sözleri kalblere devadır.
Muhammed Bin Hüseyn Bin Abdullah (El-Âcürrî)
İslâm âlimleri, halâli-haramı insanlara öğretirler, doğru yolu gösterirler, bozuk yollardan sakındırırlar. Fayda ve zararı, güzel ve çirkini birbirinden ayırırlar.Âlimler kadrü kıymeti, çok yüksek zâtlardır. Onlar “Vereset-ül-enbiyâ” Peygamberlerin vârisleridir. Denizdeki balıklar onlar için istiğfar ederler. Melekler onlara kanatlarını gererler. Âlimler, kıyâmet gününde Peygamberlerden sonra şefaat edeceklerdir. Onların bulunduğu yerde, rahatlık ve huzûr vardır. Onların sözleri, işleri, ehl-i gafleti hidâyete kavuşturur. Kulların en şereflisi bunlardır. Dereceleri yüksektir. Onların hayatta olmaları, insanlar ve her şey için hazinedir. Vefâtları da musîbettir, büyük kayıptır. Bir âlimin ölümü âlemin yok olmasıdır denmiştir.
Muhammed Bin Hâris Bin Esed El-Huşenî (Rahmetullahi Aleyh)
Sana, Allahü teâlânın yardımını, doğru yola iletmesini seni işlerinde ve hükümlerinde muvaffak kılmasını dilerim. Allahü teâlâ, en iyi yardımcı ve en iyi muvaffak kılıcıdır.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“Güneşin doğuşundan, güneşe gözle bakılabildiği sürede (işrak zamanına kadar) namaz kılmak haramdır. Ancak işrak vaktinden sonra nafile kılmak mübah olur.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“Dil ile zikretmek, günahlara keffârettir. Kalb ile zikr, Allahü teâlâya yakınlık ve mertebenin yükselmesidir.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“Şükrün neticesi; Allahü teâlâyı sevmek ve O’ndan korkmaktır.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“İlim üç kısımdır: İlm-i billah; Allahü teâlâyı kâmil sıfatlarıyla bilmektir. İlm-i minallah; zâhirî ve batınî bilgiler, haram ve helâl bilgileri, emir ve yasaklar ile alâkalı bilgilerdir. İlm-i meâllah; havf ve recâ ilmi, Allahü teâlâdan korkup bununla beraber O’ndan ümidi kesmeme, O’na sevgi ve muhabbet ilmidir.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“Bir müridi (talebeyi) dünyâ malı toplamaya istekli görürsen, bil ki, onun bu isteği aşağılık, Rabbine sırt çevirme ve başaşağı dönme nişanıdır.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“İlmin tadından zevk alan kişi, onsuz yapamaz. Devamlı ilimle meşgûl olur.” “Zâhidlerin gözleri ağlar. Âriflerin ise kalbleri ağlar.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“İlim kaledir. Cehâlet meçhûldür. İyi arkadaş rızıkdır. Kötü arkadaş keder ve üzüntüdür. Akrabayı ziyâret etmek hasenedir. Sıla-i rahmi kesmek musîbettir. Sabır kuvvettir. Cür’et acizliktir. Doğruluk kuvvettir. Yalan zayıflıktır. Ma’rifet doğruluktur. Akıl tecrübedir.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“İnsanların, nefsin istek ve arzularından uzaklaşmak için ıssız çöllere çekilmesi, ne kadar şaşılacak bir şeydir. Zira insanların arasına çıkmak, Peygamberlerin sünnetidir.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“Errahmân demek; Allahü teâlânın, dünyâda iyi ve kötü herkese ihsân etmesi demektir.”
Muhammed Bin Fadl Belhî (Rahmetullahi Aleyh)
“İnsanların en ârifi, Allahü teâlânın emirlerini yerine getirme husûsunda gayret sarf eden ve Peygamber efendimizin ( aleyhisselâm ) sünnet-i seniyyesine tâbi olanlardır.
Muhammed Bin Aliyyân En-Nesevî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlâya sevâb umarak veya azâbından korkarak hizmet eden, tamahını ve hasisliğini ortaya koyar. Kulun efendisine bir bedel (menfaat) karşılığı hizmet etmesi ne kötü şeydir.”
Muhammed Bin Aliyyân En-Nesevî (Rahmetullahi Aleyh)
“İyilik ve mürüvvet, dinin muhafızı, insanın koruyucusu, mü’minin bekçisidir.”
Muhammed Bin Aliyyân En-Nesevî (Rahmetullahi Aleyh)
“Fakirlerle sohbet eden kimse, onlarla; sırrın selâmeti, nefsin cömertliği, gönlün genişliği, ni’metlerle mihnetin kabûlü husûsunda sohbet etsin.”
Muhammed Bin Aliyyân En-Nesevî (Rahmetullahi Aleyh)
“Allahü teâlânın kulundan râzı olmasının alâmeti nedir?” diye sorulunca, buyurdu ki: “İbâdetlerin tatlı ve rahat, günahların zehir ve ağır gelmesidir.”
Muhammed Bin Aliyyân En-Nesevî (Rahmetullahi Aleyh)
“Gözünün gördüğü ni’metleri senden esirgemeyeni nasıl sevmezsin? Yine O’na uymadığın hâlde, O’nu sevdiğini nasıl iddia edersin?”
Muhammed Bin Aliyyân En-Nesevî (Rahmetullahi Aleyh)
“Harama düşerim korkusuyla mübahların çoğunu terk etmek, âhıret arzusunun anahtarıdır.”